Myasthenia gravis ma znaczące fizyczne i emocjonalne wpływy, a choroba ma konsekwentnie niższą jakość życia niż większość ludzi z podobnymi warunkami. Jest ona również związana z podwyższonymi wskaźnikami depresji, lęku i wycofania społecznego. Ponieważ choroba nie ma lekarstwa, ważne jest, aby szukać leczenia wcześnie, jeśli te objawy zaczynają wpływać na jakość życia. Jeśli doświadczyłeś któregoś z tych objawów, Twój lekarz może pomóc Ci znaleźć poradnię lub zapewnić dodatkowe usługi.
Zmęczenie
Nie są znane lekarstwa na myasthenia gravis, ale choroba ta może powodować znaczne problemy emocjonalne. Pacjenci z miastenią gravis mają wyższe wskaźniki depresji, niepokoju i wycofania społecznego niż osoby bez tej choroby. Jednak, podczas gdy nie ma sposobu, aby wyleczyć myasthenia gravis, istnieje wiele sposobów, aby zarządzać objawy emocjonalne i poprawić jakość życia. Na szczęście pomocna może być terapia.
Pierwsze objawy MG mogą objawiać się jako osłabienie mięśni oka. Jednak u połowy osób, u których zdiagnozowano MG oczne, w ciągu dwóch lat dochodzi do rozwoju MG uogólnionego. Uogólnione MG może dotyczyć twarzy, rąk, nóg, a nawet gardła. Może również upośledzać zdolność osoby do pokonywania dużych odległości lub wchodzenia po schodach. Diagnoza miastenii gravis może być postawiona dopiero po ocenie stanu pacjenta przez lekarza.
Ponieważ miastenia gravis wpływa na komunikację między nerwami a mięśniami, może mieć wpływ na żucie i wyraz twarzy. Mięśnie rąk, nóg i szyi są osłabione, co może utrudniać podnoszenie głowy. Neuroprzekaźniki, czyli substancje chemiczne uwalniane z nerwów, są odpowiedzialne za komunikację z mięśniami. Pasują one do miejsc receptorowych na komórkach mięśniowych.
Chociaż istnieje wiele opisów przypadków, które wskazują, że skargi psychopatologiczne pacjentów z myasthenia gravis poprawiają się wraz z leczeniem, związek między lękiem a depresją pozostaje niejasny. Niemniej jednak, psychologiczne objawy myasthenia gravis mają znaczący wpływ na jakość życia osoby z myasthenia gravis. Jeśli Ty lub osoba bliska cierpi na myasthenia gravis, szukaj odpowiedniej opieki tak wcześnie, jak to możliwe.
Niepokój
Psychiczne objawy miastenii gravis są często najbardziej wyniszczające. Obejmują one uczucie pustki i samotności, utratę apetytu, zaburzenia snu, a nawet myśli samobójcze. Chociaż nie istnieją żadne znane sposoby leczenia tej choroby, ważne jest, aby pacjenci szukali usług doradczych, które pomogą im poradzić sobie z emocjonalnym ciężarem choroby. MG może być wyniszczająca, dlatego ważne jest, aby znaleźć odpowiednie leczenie dla swojego stanu i upewnić się, że terapeuta rozumie pełny wpływ objawów.
Chociaż leki przeciwhistaminowe nie są przeciwwskazane w myasthenia gravis, świadczeniodawcy mogą chcieć zachować szczególną ostrożność i edukować pacjentów na temat ryzyka. Leki przeciwhistaminowe są powszechnie dostępne w lekach dostępnych bez recepty. Jeśli jednak choroba jest na tyle ciężka, że powoduje efekty psychiczne, świadczeniodawcy mogą rozważyć zastosowanie leków o mniejszym powinowactwie do AChR (takich jak difenhydramina).
Chociaż objawy depresji i lęku są częstym objawem myasthenia gravis, mogą być niedodiagnozowane. W niedawno opisanym przypadku 31-letnia kobieta z myasthenia gravis prezentowała liczne objawy psychiczne, w tym lęk i depresję. Stwierdziła, że czuje się beznadziejna, samotna, bezdomna i jest ciężarem dla swojej rodziny. Opisała również doświadczanie napadów paniki, które nasilały duszność, i przyznała się do nadużywania kokainy.
Myasthenia gravis wpływa na mięśnie ramion, nóg, szyi i twarzy. Z powodu braku siły w szyi trudno jest utrzymać głowę w górze. Nerwy w tych obszarach komunikują się z mięśniami poprzez uwalnianie substancji chemicznych zwanych neuroprzekaźnikami. Kiedy te substancje chemiczne są zakłócone, blokują miejsca receptorowe na komórkach mięśniowych.
Depresja
Chociaż przede wszystkim związana z ograniczeniami fizycznymi, depresja jest psychicznym objawem myathenia gravis. To autoimmunologiczne zaburzenie wpływa na przekazywanie sygnałów nerwowo-mięśniowych. Pacjenci z tym zaburzeniem doświadczają osłabienia mięśni, które pogarsza się podczas wykonywania pewnych czynności i ćwiczeń. Zazwyczaj objawy myasthenia gravis ustępują wraz z odpoczynkiem i leczeniem. W niniejszej pracy badano związek pomiędzy depresją, lękiem i poczuciem własnej skuteczności u osób z miastenią gravis. Zmierzyliśmy również depresję i poczucie własnej skuteczności u 52 pacjentów.
Psychologiczne objawy miastenii gravis były pomijane w dotychczasowych badaniach. Jednak coraz częstsze występowanie depresji wśród pacjentów z MG może być związane z dłuższym czasem trwania choroby. Dlatego leczenie powinno być dostosowane do indywidualnych potrzeb. Pierwszym krokiem jest wizyta u zaufanego terapeuty w celu leczenia depresji. Ponadto specjaliści od zdrowia psychicznego powinni znać historię medyczną pacjenta i wszelkie istotne leki psychiatryczne.
Posiadanie systemu wsparcia jest niezbędne dla osób z myasthenia gravis. Grupy wsparcia pomagają pacjentom radzić sobie z objawami. Oprócz członków rodziny i zaufanych przyjaciół, chorzy na miastenię gravis mogą kontaktować się z szerszą społecznością. Mogą szukać wsparcia emocjonalnego i pomocy praktycznej. Zarządzanie stresem jest również ważne dla osób z miastenią gravis. Stres może pogorszyć fizyczne i psychiczne skutki choroby.
Innym aspektem myasthenia gravis, którym należy się zająć, jest występowanie zaburzeń psychicznych. Najczęstszym objawem psychicznym MG jest depresja, a następnie lęk. Zaburzenia te wiążą się również z nieprzewidywalnym postępem choroby, co utrudnia planowanie przyszłości. Dlatego też należy być świadomym objawów i odpowiednio dostosować swoje codzienne życie. Na przykład zaleca się zaplanowanie zadań wymagających wysiłku fizycznego wcześnie rano, kiedy mięśnie są świeże. Ważne jest również, aby unikać bardzo gorących dni.
Nadpobudliwość emocjonalna
Objawy myasthenia gravis są zróżnicowane, ale zazwyczaj polegają na uogólnionym osłabieniu ramion i tułowia. Inne objawy choroby to podwójne widzenie, opadające powieki i trudności z ruchami rąk, oczu i nóg. Choroba ma niewielki wpływ na ciążę, chociaż zwykle jest wykrywana podczas lub krótko po porodzie. Choroba może dotyczyć zarówno oczu, jak i ust, a nawet powodować problemy z oddychaniem i połykaniem.
31-letnia kobieta z miastenią gravis cierpiała na stany lękowe, depresję, zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi i nadużywała wielu substancji. Choroba została prawdopodobnie wywołana przez zażywanie substancji i brak snu, a pacjentka zareagowała na solumedrol w celu złagodzenia objawów. Zespół opieki podstawowej zaniepokoił się jednak jej uporczywym niepokojem i przepisał zolpidem oraz trazodon w celu leczenia bezsenności. Konsultacja psychiatryczna (psychiatric consultation liaison service) dostarczyła zaleceń dotyczących leków.
Wielu pacjentów z myasthenia gravis wykazuje również objawy depresji i lęku. Chociaż leczenie nerwowo-mięśniowe okazało się skuteczne w przypadku fizycznych objawów choroby, może nie być odpowiednie dla pacjentów, u których występuje nadpobudliwość emocjonalna. Konieczne są dalsze badania w celu ustalenia, czy w chorobie występują również problemy psychiatryczne. Autorzy tej winiety klinicznej podkreślają unikalne względy farmakologiczne u pacjentów z myasthenia gravis i omawiają opcje leczenia.
Myasthenia gravis może być śmiertelna, jeśli nie jest leczona. Choroba ta powoduje osłabienie mięśni oddechowych, które wymaga mechanicznej wentylacji. Pacjenci z myasthenia gravis, którzy nie reagują na leczenie, wymagają agresywnej opieki. Leczenie może obejmować wymianę osocza, operację lub inne terapie mające na celu złagodzenie objawów. Należy jednak uważnie monitorować stopień nasilenia choroby i wiek pacjenta.
Nieprawidłowa reakcja immunologiczna
U pacjentów z myasthenia gravis rozwija się nieprawidłowa reakcja immunologiczna. Ten rodzaj reakcji autoimmunologicznej skierowany jest na receptory acetylocholiny. Może to być spowodowane nieprawidłowym działaniem gruczołu grasicy, który instruuje komórki odpornościowe do wytwarzania przeciwciał przeciwko tym receptorom. Niektórzy ludzie mają dziedziczną skłonność do choroby autoimmunologicznej, a 65% osób z tą chorobą ma powiększoną grasicę. U kolejnych 10% osób z myasthenia gravis rozwija się grasiczak, który jest nowotworem.
U niektórych osób z miastenią gravis nie występują przeciwciała przeciwko AChR lub MuSK, dwóm białkom, które pomagają organizować receptory ACh na powierzchni komórek mięśniowych. Jednak stwierdzono, że przeciwciało do LRP4 powoduje chorobę u niektórych osób. Inne potencjalne przyczyny to białka bakteryjne lub wirusowe, które mogą naśladować białka własne.
Leki immunosupresyjne są podstawą leczenia myasthenia gravis. Zastrzyki z niespecyficznego przeciwciała tłumią odpowiedź immunologiczną. Zapewnia to ulgę w krótkim czasie i jest stosowane w oczekiwaniu na efekty innych metod leczenia. Pacjenci mogą również regularnie poddawać się plazmaferezie. Leczenie to może mieć niekorzystne skutki uboczne i może nie być skuteczne u wszystkich pacjentów.
Uogólnione osłabienie zwykle rozwija się w rękach i nogach, co utrudnia chodzenie, podnoszenie lub chwytanie ciężkich przedmiotów. Ponadto, osłabienie mięśni często nasila się po dłuższej aktywności i pogarsza się podczas upałów. Niektóre osoby z miastenią gravis doświadczają niespecyficznych bólów, takich jak bóle szyi lub pleców. W niektórych przypadkach miastenii gravis towarzyszy depresja.
Podobne tematy
